Diepgaande studies van oude werken heb ik nog niet gedaan. Nog steeds vind ik allerlei andere zaken blijkbaar belangrijker, zoals zorgen voor mijn familie en vrienden, ons huis, voor lekker eten en samenzijn. Toch gebruik ik ieder vrij moment om te lezen en te studeren. En zo doe ik dat al tientallen jaren. Wanneer ik al die losse uren bij elkaar optel, lijkt het een langjarige studie en die volg ik simultaan met het leven van mijn aardse leven. Dat laatste trouwens, ervaar ik als de allergrootste leerschool.
Een van de teksten die ik zo af en aan lees zijn de Upanishads. Het zijn de bekendste filosofisch-religieuze werken ter wereld en ook de oudste. Zegt men. De vroegste teksten zijn vermoedelijk tussen 800-500 v. Chr. geschreven. Het zijn filosofische dialogen over de concepten van de Veda’s, de centrale geschriften van het hindoeïsme.
Ik vind veel van die teksten blijvend actueel. Wanneer ik in 2023 om me heen kijk en de mens bezie, weet ik dat er nog veel werk aan de winkel is totdat de mensen weten hoeveel grootsheid ze in zich dragen. Verontrustend vind ik dat wel. Al die wijze woorden zijn zo oud als de weg naar Ur en misschien nog wel ouder. En nog steeds – of misschien opnieuw – is minimaal 50 procent van de wereldbevolking slaapwandelaar. Ondanks dat de wijzen er altijd zijn geweest om de mens de weg te wijzen luistert de luie mens zelden naar de ware wijsheid, want dat betekent werk aan de winkel. Liever laat de wereld zich in slaap brengen door het consumentisme dat als een hypnose iedereen in zijn ban houdt. Wat overblijft is een gat in de harten van de mensen dat steeds gevuld moet worden met meer spullen en dingen. Zo niet dan is angst om niet te kunnen krijgen wat de buurman heeft of nog erger om te verliezen wat je hebt, de leidraad. En waar angst is, is geen liefde, is geen gelijkheid, geen vrede.
Na al die jaren hapsnap studie en bewust leven, weet ik dat wij mensen tot meer in staat zijn dan gewillige slaapwandelaars te zijn in deze totalitaire maatschappij die zichzelf aan het opeten is.
Daarom blijf ik doorgaan met het lesgeven in het ontwikkelen van nog meer bewustwording. Want de veranderingen bij hen die in mijn omgeving zijn, zijn zichtbaar, vreugdevol en hoopgevend! De wereld hier is gevuld met goedheid, schoonheid en waarheid.
En dan nu de Upanishad waar ik het over had:
Katha Upanishad (1:3, 3-4a)
Weet: Atman is de heer van de wagen en het lichaam is de wagen.
Weet: Bewustheid is de menner en het verstand de teugels.
De zintuigen heten de paarden en wat deze waarnemen, is de weg.
Atman vertaal ik hier als het hoger bewustzijn. Dit hoger bewustzijn is waaruit alle mensen kunnen “drinken”, waar alle mensen hun wijsheid kunnen halen, waar alles wordt geweten en waar we allemaal naartoe terug gaan.
Wanneer we ons bewust zijn van ons doen en laten in ons dagelijks leven zijn we de menner, de leider van ons eigen leven. En als we op die sporadische momenten van bewustwording weten dat we zelf de teugels vasthouden met ons verstand dan kun je de uit het onderbewustzijn oprijzende automatische reacties die opgeroepen worden door onze zintuigen – de paarden – in het gareel houden. Want alles dat de zintuigen registreren voel je in je lichaam en die gevoelens laten ons vaak onbewust als vanuit een ingesleten patroon, handelen. Dan men je niet met je verstand, maar laat je je mennen door willekeur. Dus ken je zelf!
Leave a Reply