In mijn hoofd verschijnen onafgebroken vragen. Vragen over het waarom van alles. Al sinds ik me kan herinneren heb ik die vragen. Ik stel ze zelden hardop. Niet meer. Mijn ouders hadden geen antwoorden of zeiden maar wat om me te tevreden te stellen. De onderwijzers vonden het soms lastig en wuifden het onderwerp weg.
Wanneer ik terugkijk naar mijn leven, ontdek ik een keerpunt op mijn eenentwintigste; in 1970. Dus vijftig jaar geleden. Toen heb ik onbewust besloten dat niemand in mijn omgeving de antwoorden heeft. Dat gaf rust. Zo kon ik redelijk functioneren in de maatschappij. Studeren, werken, trouwen, kinderen krijgen. Kortom ik leed een voor de buitenwereld normaal leven.
Toch kwamen in de stille momenten de vragen altijd weer bovendrijven. Maar die momenten maakte ik schaars door te blijven doen. Altijd in actie. Ik kon namelijk het maatschappelijke leven niet goed combineren met de zo gewenste stilte. Ik heb regelmatig gedacht dat ik misschien in een klooster moest gaan wonen of ergens in de Himalaya. Diep in mijn hart leek me niets heerlijker dan in een ashram te wonen.
De afgelopen vijf jaar heb ik gebruikt om met vallen en opstaan afstand te nemen tot de maatschappij en steeds meer stilte in mijn leven te scheppen. En in die stiltes verschijnen zowaar antwoorden.
Ik weet nu dat het voor mij essentie is om stil te zijn. Ik weet ook dat het voor alle mensen essentie is om stil te zijn. We kunnen onze gedachten niet stoppen en de daarmee samenhangende angsten en emoties in ons lichaam ook niet. Dat is voor mij reden genoeg om te onderzoeken waar het allemaal vandaan komt.
Daartoe kunnen we de diepte ingaan en zoveel afstand creëren tot het denken dat het even geen invloed meer heeft. Dan pas, in die diepe stilte, wordt duidelijk wie we zijn. Ik kan je vertellen dat we meer zijn dan fysieke wezens die als slaven van de beloningsmaatschappij in de modder van de materie zijn weggezakt.
We zijn naar mijn beste weten oneindige spirituele wezens die een aards leven leiden en daartoe zijn alle middelen voor iedereen beschikbaar. Ja, voor iedereen. Maar wanneer ik zie wat er gaande is in de wereld, lijkt het meer op een eeuwigdurende wereldoorlog dan op het paradijs.
Hoe zit dat?
Daar heb je weer zo’n vraag.
Is de ene beantwoord, dan verschijnt de volgende.
Leave a Reply