(PORTUGUÊS) (NEDERLANDS)

This morning I had a conversation with my eldest son about body awareness. Although we have been trained differently – he at Strongfit and I at Yoga & More – in the end we always talk about the same thing. 

I call that, in a nutshell: the order of creation. 

Thinking – feeling – acting – having

We have an unconscious thought that creates a feeling or emotion in our body and then react to that feeling. In an attempt to change our feelings, we turn to something outside of ourselves (relationships, food, drugs) for temporary comfort and in the belief that we have things under control. 

Everything we feel in our body is caused by an uninvestigated thought. An uninvestigated thought brings chaos. Investigating the thought brings order because you will find that you believe something that is not true. 

I talked about this in my blog yesterday. It is a short read. 

Tomorrow morning we will continue to work on becoming aware of our bodies through constant attention and focus on each movement and what is happening in our bodies. What do you feel? It can be anything from blockages, freedom, space, limits, pain. It does not matter. If something strikes you, you know it wants attention. From you. As if it is a child that is not being seen. Open your heart and love. Then that “child” will be able to go its own way. 

A ordem da criaçao

Esta manhã, tive uma conversa com o meu filho mais velho sobre a consciência corporal. Embora tenhamos tido uma formação diferente – ele na Strongfit e eu na Yoga & More – no final falamos sempre da mesma coisa. 

Chamo a isso, em poucas palavras: a ordem de criação. 

Pensar – sentir – agir – ter

Temos um pensamento inconsciente que cria um sentimento ou emoção no nosso corpo e depois reagimos a esse sentimento. Numa tentativa de mudar os nossos sentimentos, voltamo-nos para algo fora de nós (relações, comida, drogas) para conforto temporário e na crença de que temos as coisas sob controlo. 

Tudo o que sentimos no nosso corpo é causado por um pensamento não examinado. Um pensamento não examinado traz o caos. Examinar o pensamento traz ordem porque se revelará que se acredita em algo que não é verdade. 

Falei sobre isto no meu blogue ontem.

Amanhã de manhã continuaremos a trabalhar para tomar consciência do nosso corpo através de um foco  constante e concentramo-nos em cada movimento e no que está a acontecer no nosso corpo. O que é que sente? Pode ser qualquer coisa desde bloqueios, liberdade, espaço, limites, dor. Isso não importa. Se algo o surpreende, sabe que quer atenção. De si. Como se se tratasse de uma criança que não está a ser vista. Abre o teu coração e o teu amor. Depois essa “criança” poderá seguir o seu próprio caminho. 

De volgorde van de schepping

Vanochtend had ik een gesprek met mijn oudste zoon over het lichaamsbewustzijn. Hoewel we ons verschillend hebben geschoold – hij onder andere bij Strongfit en ik bij Yoga & More – praten we uiteindelijk altijd over hetzelfde. 

Ik noem dat kort door de bocht: de volgorde van schepping. 

Denken – voelen – handelen – hebben

We hebben een onbewuste gedachte die een gevoel of emotie creëert in ons lichaam en reageren dan op dat gevoel. In een poging onze gevoelens te veranderen grijpen we naar iets buiten onszelf (relaties, eten, drugs) als tijdelijke troost en in de veronderstelling dat we dingen onder controle hebben. 

Alles wat we voelen in ons lichaam wordt veroorzaakt door een gedachte die we niet hebben onderzocht. Een niet onderzochte gedachte brengt chaos. De gedachte onderzoeken brengt orde omdat zal blijken dat je iets gelooft dat niet waar is. 

In mijn blog van gisteren praat ik hier ook over.

Morgenochtend werken we verder aan bewustwording van ons lichaam door constante aandacht en focus op iedere beweging en op wat er in ons lichaam gebeurt. Wat voel je? Dat kan van alles zijn van blokkades, vrijheid, ruimte, grenzen, pijn. Het maakt niet uit. Als iets je opvalt weet je dat het aandacht wil. Van jou. Alsof het een kind is dat niet gezien wordt. Stel je hart open en heb lief. Daarna zal dat “kind” zijn eigen weg kunnen gaan.