(PORTUGUÊS) (NEDERLANDS)

People who can finally rest on their laurels after a long life of hard work, often don’t have a goal in their life anymore. A goal to live towards, because let’s face it: once you’re 67 and a pensioner, you don’t need to do anything anymore. 

Between the ages of 4 and 18, our goal was to go to school to learn how to function in society. Between the ages of 18 and 24, we went to college or learned a trade for the same reason. 

Around 25, we finally started to earn the money that would allow us to realise our learned ideals.  A house of our own, for example, perhaps a family, holidays twice a year, a barbecue in the garden and two cars in front of the house. That is pretty much the ideal of the materialistic world. An external fulfilment of life.  

Once we retire, a new meaning comes along that mainly remains stuck in the outward appearance. Logical, because we have never learned otherwise. Electric bikes or a camper van and long holidays. Or walking ten kilometres a day with a pedometer. To the theatre, museum and bookshop. And when all that is done, we let ourselves be entertained by the media. 

I see it all around me and listen to the successful stories from the past and the plans for the future. I sometimes ask: what is your goal in life? Usually the answer is: Goal? That is no longer necessary. I have achieved everything and now I don’t need anything anymore. 

I fall into the 70 plus category and have never been able to catch myself achieving my goal. Although I have an impressive CV, worked hard, raised children and learned a lot, I have not reached my goal yet. Maybe that is because my lifelong goal has nothing to do with the material world and has everything to do with the spiritual one. 

In this life, I wish to come to pure consciousness in full health, so that I can become and be a good person for myself, my fellow human beings and the world.

This means that I study and practice yoga for body and mind with discipline and attention every day. I know that there is no quick fix. I have no time for idleness. I am not interested in endless small talk and chatter. 

We have one certainty in life and that is that it is finite. This idea has been a great driving force for me for decades, making it easy for me to direct my willpower. In this way, I can train the discipline to live with attention and let the mumbo jumbo in this world pass me by more and more easily. And that is profit every day.

Viver com ou sem objectivo

As pessoas que finalmente podem descansar sobre os seus louros após uma longa vida de trabalho árduo, muitas vezes já não têm um objectivo na sua vida. Um objectivo para o qual viver, porque sejamos realistas: uma vez com 67 anos e reformado, já não precisa de nada. 

Entre os 4 e 18 anos, o nosso objectivo era ir à escola para aprender a funcionar na sociedade. Entre os 18 e 24 anos de idade, fomos para a faculdade ou aprendemos um ofício pela mesma razão. 

Por volta de 25, começámos finalmente a ganhar o dinheiro que nos permitiria realizar os nossos ideais aprendidos.  Uma casa própria, por exemplo, talvez uma família, férias duas vezes por ano, um churrasco no jardim e dois carros em frente da casa. Este é praticamente o ideal do mundo materialista. Uma realização externa da vida.  

Uma vez reformados, surge um novo significado que permanece principalmente preso na aparência exterior. Lógico, porque nunca aprendemos o contrário. Bicicletas eléctricas ou uma autocaravana e férias longas. Ou caminhar dez quilómetros por dia com um pedómetro. Para o teatro, museu e livraria. E quando tudo isso é feito, deixamo-nos entreter pelos meios de comunicação social. 

Vejo-o à minha volta e ouço as histórias de coragem do passado e os planos para o futuro. Às vezes pergunto: qual é o seu objectivo na vida? Normalmente, a resposta é: Objectivo? Isso já não é necessário. Consegui tudo e agora já não preciso de mais nada. 

Eu pertenço à categoria dos 70 mais e nunca fui capaz de me apanhar a alcançar o meu objectivo. Embora tenha um currículo impressionante, trabalhei muito, criei filhos e aprendi muito, ainda não atingi o meu objectivo. Talvez porque o meu objectivo de vida nada tem a ver com a matéria e tudo a ver com o mundo espiritual. 

Nesta vida, desejo chegar à consciência pura em plena saúde, para poder tornar-me e ser uma boa pessoa para mim, para os meus semelhantes e para o mundo.

Isto significa que estudo e pratico yoga para o corpo e mente com disciplina e atenção todos os dias. Eu sei que não há uma solução rápida, a quick fix. Não tenho tempo para ociosidade. Não estou interessado em conversas e balelas. 

Temos uma certeza na vida, que é a de que é finita. Esta ideia tem sido para mim uma grande força motriz durante décadas, tornando-me mais fácil dirigir a minha força de vontade. Desta forma, posso treinar a disciplina para viver com atenção e deixar passar cada vez mais facilmente a patranha neste mundo. E isso é lucro todos os dias.

Leven met of zonder doel

Mensen die na een lang leven hard werken eindelijk op hun lauweren kunnen rusten, hebben vaak geen doel meer in hun leven. Een doel om naar toe te leven, want zeg nou zelf: als je eenmaal 67 jaar bent en uitgewerkt, dan hoef je niets meer. 

Tussen 4 en 18 jaar was ons doel naar school gaan om te leren functioneren in de maatschappij. Tussen 18 en 24 jaar gingen we studeren of leerden we een vak om dezelfde reden. 

Rond de 25 gingen we eindelijk het geld verdienen waarmee we onze aangeleerde idealen konden verwezenlijken.  Een eigen huis bijvoorbeeld, misschien een gezin, twee maal per jaar met vakantie, een barbecue in de tuin en twee auto’s voor de deur. Dat is toch wel zo’n beetje het ideaalbeeld van de materialistische wereld. Een uiterlijke levensinvulling.  

Eenmaal met pensioen komt er een nieuwe invulling die voornamelijk blijft steken in die uiterlijkheden. Logisch want we hebben nooit anders geleerd. Elektrische fietsen of een camper en lang met vakantie. Of tien kilometer per dag wandelen met de stappenteller. Naar theater, museum en boekwinkel. En als dat allemaal is gedaan laten we ons entertainen door de media. 

Ik zie het om me heen en luister naar de stoere verhalen van vroeger en de plannen voor straks. Ik vraag wel eens: wat is je doel in het leven? Meestal is het antwoord: Doel? Dat is niet meer nodig. Ik heb alles bereikt en nu hoef ik niets meer. 

Ik val in de zeventig plus categorie en heb mezelf nog nooit kunnen betrappen op het bereiken van mijn doel. Hoewel ik een indrukwekkende cv heb, hard heb gewerkt, kinderen heb groot gebracht en veel heb geleerd, is mijn doel nog niet bereikt. Misschien is dat omdat mijn levenslange doel niets met materie te maken heeft en alles met innerlijke groei. 

Ik wens in dit leven in volle gezondheid tot zuiver bewustzijn te komen zodat ik een goed mens kan worden en zijn voor mijzelf, mijn medemens en de wereld.

Dat betekent dat ik met discipline en aandacht dagelijks studeer en yoga praktiseer voor lichaam en geest. Ik weet namelijk dat er geen quick fix bestaat. Ik heb geen tijd om te nietsnutten. Ik ben niet geïnteresseerd in oeverloos gepraat en gebabbel. 

We hebben namelijk één zekerheid in het leven en dat is dat het eindig is. Dat idee is al decennia lang een grote drijfveer waardoor ik makkelijk mijn wilskracht kan sturen. Zo kan ik de discipline trainen om met aandacht te leven en kan ik steeds makkelijker de mumbo jumbo in deze wereld aan mij voorbij laten gaan. En dat is iedere dag winst.