Vandaag zijn de regenbuien tropisch. Een dicht gordijn van water ruist in de olijfboomgaard waar grote plassen lijken te dansen van vreugde. Af en toe wordt de waterstroom afgewisseld door rukwinden en storm. Geen weer om buiten, in de open lucht, de zondagochtend yogales te geven. Gelukkig heb ik de beschikking gekregen van de gemeente over een zaal in het dorp waar ik altijd naar kan uitwijken.
Die zaal is op de eerste etage van het overdekte zwembad. Als een soort vide hangt die half boven het zwembad. De zaal is afgesloten met een glazen wand die alle geluid doorlaat. Je kunt zien en horen wat er in het water gebeurt. Het luchtverversingssysteem blaast continu met een constante zoem. De lichte chloorlucht verdrijf ik met wierook. Dat helpt goed.
Ik heb jaren yogales gegeven in deze zaal. Ook tijdens aqua aerobics lessen. Dat was een goede oefening in focus voor iedereen. De grootste uitdaging was het mij verstaanbaar maken zonder te schreeuwen. De deelnemers zijn blij dat we weer terug zijn in de zaal want beter les hier dan geen les. Het fijne is dat op zondag het zwembad gesloten is. Dus geen extra herrie. En tijdens mijn andere yogales op woensdagochtend zijn er geen luidruchtige activiteiten in het bad, alleen de baantjestrekkers die niks zeggen tegen elkaar. Nog een voordeel is dat de vloer warm is en niet zoals in alle gebouwen hier een ijsvloer gelijk. Kortom, niets te klagen. Vandaag roffelden de stortbuien op het stalen dak. Het leek wel de tropen. En toch was het weer een mooie les waarover ik iets wil vertellen.
Ik zie dat in deze barre tijden waarin zich een informatieoorlog afspeelt, de mensen gespannen zijn. Zelfs hier in de achtertuin van God. De maatschappij verandert, de informatiestroom verwart en schijnbare zekerheden vallen weg. Mensen verliezen bijvoorbeeld hun vaste onbepaalde tijd baan omdat het bedrijf niets meer krijgt aangeleverd om te verkopen, zoals airconditioners en zo failliet raakt. De prikken werken niet zoals van tevoren werd geloofd zodat er geen sprake is van terug naar normaal. De desillusie zie ik op de gezichten. Er is angst en dat maakt dat de gedachtestroom steeds drukker wordt en misschien ook wel negatiever. Het neemt zoveel aandacht weg van de realiteit dat mensen verstijven en doodmoe zijn gewoon omdat ze hun eigen lichaam niet meer kunnen voelen.
In yoga is die balans tussen lichaam en geest essentie dus daar wordt dagelijks aan gewerkt door mij. Voel je lichaam en luister ernaar. Want je lichaam is wijs. Ieder ongemak of pijntje vertelt je over wat er in je hoofd bewust of onbewust wordt geloofd. Dat weten mijn leerlingen allang en trainen denk ik dagelijks om zich te richten op waar ze in hun leven zijn en niet wat er allemaal gedacht wordt in hun hoofden.
Vandaag heb ik daaraan toegevoegd dat je ook met je hele lichaam kunt luisteren naar de ander. Daar is nogal wat gebrek aan zo te lezen en te horen. Veel gehakketak is het gevolg van niet kunnen accepteren dat je het niet bij het recht eind had en de ander misschien wel of dat iemand gewoon een andere mening is toegedaan. Wanneer je in gesprek bent, voel dan met je hele lichaam wat de ander vertelt. Dan heb je geen tijd om alvast een antwoord voor te bereiden en kun je het hele verhaal uit luisteren. In laten zinken. Tot het einde. Voel wat er met je gebeurt. Ineens ervaar je verbinding met je hart en met de ander. Sta stil bij de liefde die je voelt en niet bij het bijdehante antwoord dat je automatisch al wilde geven om de verteller weg te zetten als gek. Neem de tijd, toets de informatie aan je morele kompas en voel de verbinding. Het is groots want liefde en vrede zijn het resultaat hiervan en maken woorden overbodig.
Leave a Reply