Wanneer ik naar Castelo de Vide rijd, kom ik langs de lagere school in Portagem die een renovatie ondergaat. Het gebouw wordt aangepast aan deze tijd. Aan de buitenkant behoudt het een authentiek Portugees uiterlijk. Witte muren en ramen omlijst met een contrasterende kleur. In dit geval donkergrijs. Het ziet er sjiek uit. Alleen is de omlijsting van een van de vele grote ramen niet af. Die staat nog in de bruine grondverf. Al weken. Ik ben gestopt om te kijken of daar een zichtbare reden voor is. Ik zie het niet.
Zouden ze nou gewoon dat ene raam zijn vergeten? Of was de verf op? Hoe moeilijk is het om alle raamlijsten aan een zijde van een gebouw te schilderen zonder eentje over te slaan?
Ik vermoed dat de aannemer er een goede reden voor heeft en dat wanneer het gebouw wordt opgeleverd, de raamlijst in de verf staat.
Het is natuurlijk niet praktisch want je moet altijd een stap terug om iets wat je hebt laten liggen, af te maken anders kun je niet vooruit of iets afronden. En zo is het in het leven ook. Je zult ieder los eindje, iedere gebeurtenis die je niet hebt afgerond, op een dag weer tegenkomen. Een klus half geklaard, een gesprek niet afgerond, een ruzie niet uitgesproken. Alles komt bij je terug, omdat de cirkel toch rond wil zijn.
Zo is het ook met het werken aan bewustwording. Je kunt daarin geen stappen overslaan zoals je richten op het licht zonder naar binnen te willen kijken waar het vaak nog donker is. Het een kan niet zonder het ander. Misschien voel je wel het licht op jouw schijnen van buitenaf. Toch zul je altijd terugmoeten naar binnen om onder ogen te zien wat jou beweegt in het leven, om daarna op te kunnen ruimen zodat je het licht binnen aan kunt zetten om zo in balans te komen met wat buiten jou is.
Het zien van dat ene onafgewerkte raam dat deze gedachte opwekt, geeft me de kans om naar binnen te gaan om zo mijn eigen losse eindjes aan elkaar te knopen. 😉
Mariett
Dat ene raam, daar kijk ik Inmiddels ook al maanden naar op weg Naar de yoga op zondag en woensdag.
De school is echt prachtig gerenoveerd. Althans van de buitenkant (dat is wat je ziet). Vorige week zat de poort van de school op slot met een flinke ketting, er was geen bouwer en/of Schilder te bekennen. Het raam wacht.
Ben benieuwd hoe de situatie morgen is.
Het raam (en de school) is zeker een een metafoor die je kan door trekken naar het dagelijkse Leven. Is het raam het zwarte schaap? Wil de aannemer een statement maken, of de school in de zin van iedereen is hier welkom hoe of wat je ook bent.
Het past wel in de omgeving, ff verderop richting castelo ligt het potentieel golf terrein, nooit afgemaakt. De andere kant op ligt, net voorbij de kruising richting yoga links, het enorme parkeer terrein wat jaren niet afgemaakt was. Nu wordt er Een poging gedaan het geheel op te pimpen.
De les van dit alles (zoals je al schreef): maak je zaakjes af want op een dag (het kan láng duren) haalt het niet afgemaakte je in.