(English) (Nederlands)

Siddharta faz um grande desvio na sua vida para encontrar o que sempre procurou. O livro sobre Siddharta foi escrito por Herman Hesse (1877-1962) que ganhou o Prémio Nobel da Literatura em 1946. Li-o pela primeira vez por volta de 1970 e desde então tenho-o relido regularmente como um descanso entre projectos ou estudos ou livros diferentes. Trata-se de um filho de um brâmane. O filho Siddharta dedica a sua vida à procura do verdadeiro eu. Como asceta nas montanhas, medita e jejua, mas não encontra a verdade. Vagueando como um mendigo, ouve falar do Buda, mas nem mesmo o grande Mestre lhe pode dar a verdade. Depois atira-se à vida mundana, torna-se amante de uma cortesã, adquire riqueza e posses, até sentir que vai perecer nisto. Ele vira as costas à vida mundana, deixa tudo para trás e torna-se novamente um mendigo. Guiado pelo santo Om, Siddharta chega finalmente ao grande rio, símbolo de harmonia e impermanência. Na velha barraca do velho barqueiro, aprende a amar e a compreender o mundo das coisas. O barqueiro é um homem sábio e diz a Siddharta:

“Creio que aquilo a que chamamos ‘aprendizagem’ é, na verdade, algo que não existe. Há, no entanto, um saber que está em todo o lado, meu amigo. Isso é Atman, que está presente em mim, em ti e em todos os outros seres. É por isso que começo a inclinar-me cada vez mais para a ideia de que este saber não tem maior inimigo do que querer saber, do que aprender”.

Escrevi um artigo sobre o mesmo assunto no website Yoga & More. Siddharta regressou à simplicidade de uma criança; encontrou a harmonia, o Om eterno. Na minha peça para Yoga & More, o grande filósofo chinês Zhuang Zi aconselha a ver o mundo com olhos de um bezerro recém-nascido. 

Ler, estudar continua a ser importante para mim. É assim que descubro todo o tipo de coisas. O que eu faço com o conhecimento que adquiri é o que importa. Posso deixar entrar esse conhecimento e testá-lo contra a minha própria bússola? Sim, posso. No meu próprio silêncio, eu sei coisas. Elas são invisíveis a olho nu e não são fisicamente tangíveis. Tirar tempo para esse silêncio é a verdadeira aprendizagem. Porque por vezes algo dentro de mim clica com o que li. Esses são momentos belos.

Siddharta maakt een ruime omweg

Siddharta maakt een ruime omweg in zijn leven om te vinden waar hij al die tijd naar op zoek is. Het boek over Siddharta werd geschreven door Herman Hesse (1877-1962) die in 1946 de Nobelprijs voor Literatuur won. Ik las het voor het eerst rond 1970 en sindsdien herlees ik het met regelmaat als rustpunt tussen projecten of studies of verschillende boeken. Het gaat over een zoon van een Brahman. Zoon Siddharta wijdt zijn leven aan het zoeken naar het ware zelf. Als asceet in de bergen mediteert en vast hij, maar vindt de waarheid niet. Zwervend als bedelmonnik hoort hij spreken over de Boeddha, maar ook de grote Meester kan hem de waarheid niet geven. Dan stort hij zich in het wereldse leven, wordt minnaar van een courtisane, verwerft rijkdom en bezit, totdat hij voelt hierin ten onder te zullen gaan. Hij keert het wereldse leven de rug toe, laat alles achter zich en wordt opnieuw bedelaar. Geleid door het heilige Om komt Siddharta ten slotte aan de grote rivier, symbool van harmonie en vergankelijkheid. In de hut van de oude veerman leert hij de wereld der dingen lief te hebben en te begrijpen. De veerman is een wijs man en vertelt aan Siddharta:

“Ik geloof dat hetgeen wij ‘leren’ noemen, feitelijk iets is dat niet bestaat. Wel is er, mijn vriend, een weten dat overal is. Dat Atman is, dat in mij, in jou en in ieder ander wezen aanwezig is. Daarom begin ik hoe langer hoe meer naar de mening over te hellen dat dit weten geen grotere vijand heeft dan het willen weten, dan het leren.”

Ik schreef op de website van Yoga & More een stuk over hetzelfde onderwerp. Siddharta is teruggekeerd tot de eenvoud van een kind; hij heeft de harmonie, het eeuwige Om gevonden. In mijn stuk voor Yoga & More adviseert de grote Chinese filosoof Zhuang Zi om de wereld te zien met de ogen van een pasgeboren kalf. 

Lezen, studeren blijft voor mij belangrijk. Zo ontdek ik van alles. Wat ik met die opgedane kennis doe, daar gaat het om. Kan ik die kennis laten inzinken en toetsen aan mijn eigen kompas? Ja dat kan ik. In mijn eigen stilte weet ik dingen. Ze zijn onzichtbaar voor het blote oog en niet fysiek tastbaar. De tijd nemen voor die stilte is het echte leren. Soms klikt iets in mij met wat ik heb gelezen. Dat zijn mooie momenten.

Siddharta takes a wide diversion

Siddharta takes a wide diversion in his life to find what he has been looking for all along. The book about Siddharta was written by Herman Hesse (1877-1962) who won the Nobel Prize in Literature in 1946.I first read it around 1970 and since then I have been re-reading it regularly as a rest between projects or studies or different books. It is about a son of a Brahman. Son Siddharta devotes his life to searching for the true self. As an ascetic in the mountains, he meditates and fasts but does not find the truth. Wandering as a mendicant, he hears talk of the Buddha, but even the great Master cannot give him the truth. Then he throws himself into worldly life, becomes the lover of a courtesan, acquires wealth and possessions, until he feels he will perish in this. He turns his back on worldly life, leaves everything behind and becomes a begging monk again. Guided by the holy Om, Siddharta finally arrives at the great river, symbol of harmony and impermanence. In the old ferryman’s hut, he learns to love and understand the world of things. The ferryman is a wise man and tells Siddharta:

“I believe that what we call ‘learning’ is actually something that does not exist. There is, however, my friend, a knowing that is everywhere. That is Atman, which is present in me, in you and in every other being. That is why I am beginning to lean more and more towards the view that this knowing has no greater enemy than wanting to know, than learning.”

I wrote a piece on the same subject on the Yoga & More website. Siddharta has returned to the simplicity of a child; he has found harmony, the eternal Om. In my piece for Yoga & More, the great Chinese philosopher Zhuang Zi advises seeing the world with the eyes of a newborn calf. 

Reading, studying remains important to me. That’s how I discover all kinds of things. What I do with the knowledge I have gained, is what matters. Can I let that knowledge sink in and test it against my own compass? Yes, I can. In my own silence I know things. They are invisible to the naked eye and not physically tangible. Taking time for that silence is the real learning. Because sometimes something inside me clicks with what I have read. Those are beautiful moments.