De zon schijnt. Dat valt op. In Portugal schijnt eigenlijk bijna altijd de zon, dus is het verrassend dat het me opvalt. Maar ja na twee maanden bijna onophoudelijk regen ziet de wereld er nu toch anders uit. In januari ziet voor mij de wereld er sowieso anders uit en dat stemt me dubbel tevreden. Het intense groen van de natuur en de fel oranje sappige sinaasappels in de bomen, de vuurpijl die bloeit en het volle gras overal waar ik kijk, hebben we allemaal te danken aan die regen.
Ik heb vandaag een afspraak met Liza Komjati voor een voetmassage. Bij haar thuis. Ik heb van haar deze sessie cadeau gekregen voor mijn verjaardag vorige maand en die tegoedbon wissel ik vanochtend in. Liza en haar partner Mark wonen nu bijna een jaar in Portugal en beginnen hun draai te vinden. Hun huis ligt op een heuvel niet ver van ons vandaan.
Liza heeft een mooie, warme, comfortabele plek ingericht voor de voetmassage. Ze zegt dat ze geen officiële opleiding heeft gevolgd voor voetmassage echter is ze wijs geworden door zelfstudie, veel trainen en als ervaringsdeskundige. Liza is een mooie vrouw van binnen en buiten die uiterst serieus is in wat ze doet. Ik heb geen enkele twijfel over haar werk. De behandeling is zoals beloofd een diepte ontspanning en werkt net als voetreflexologie nog tijden door op fysiek en mentaal vlak. Dit talent van Liza ervaar ik als een aanwinst voor onze gemeenschap.
Later zitten we in de zon, met thee en koekjes en praten met zijn drieën – Mark is net terug van zijn dagelijkse bad in de ijskoude rivier – over dit paradijs waar we mogen wonen en over wat ons vandaag bezighoudt. Ik vertel dat ik voor de zoveelste keer Siddharta van Hermann Hesse aan het lezen ben . Wat daaruit naar voren komt is hoe belangrijk het is dat je zelf kunt nadenken, geduldig kunt zijn en kunt vasten.
De meesten van ons worden gedacht zonder dat ze het zelf weten. Ze laten gedachten komen en gaan, springen achterop de bagagedrager van zo’n gedachte en laten zich meevoeren zonder zelfonderzoek, zonder te checken of het wel goed voor ze is. Als je niet zelfstandig kunt nadenken kun je ook niet voelen wat er in je hart leeft. Dus leef je een leven dat van links naar rechts gaat, gericht op de buitenwereld. Te veel mensen zijn ontevreden of ongelukkig en weten niet waarom. Dat zie ik aan de gezichten. Daarom is geduld hebben met henzelf en anderen niet hun sterkste kant. Het vasten is dan ook een ver-van-hun-bed-show. Want de compensatie voor de sluimerende ontevredenheid wordt gezocht in het wereldse leven van drank, eten en andere verslavingen zoals digitaal beeld en geluid.
Mooi hè hoe zo’n tekst actueel blijft. Ik leer er iedere keer weer van en, een behandeling bij Liza ontrafelt als vanzelf je denken en maakt je hoofd heel helder. Doen dus!
Leave a Reply