December de zwaargewicht

(português) (English)

Iedereen heeft wel iets met de decembermaand. In positieve en/of negatieve zin. Ik ken maar weinig mensen die daar neutraal over zijn. Want als er nu  één maand is in het jaar die beladen is door wereldwijde programmering dan is het deze wel. 

Een paar jaar geleden nog dacht ik december de gezelligste maand te vinden. Met ouderwets  Sinterklaas vieren (nu heet dat pakjesavond) met de Hollandse familie, dan twee weken later mijn verjaardag, daarna Kerstmis met de Indische familie en dito eenzame tantes.

Wonend op het platteland van Portugal, ergens in de bergen, heeft gezorgd voor een verandering in  mij. Met Kerstmis 2019 was ik voor het laatst in Nederland, vlak voor de aardverschuiving in de wereld. Ik had het kunnen weten. De middag dat ik vloog was er een halve orkaan in Portugal, het vliegveld volgepakt met verloren reizigers en mijn vlucht ging nog als laatste. De rest werd afgelast. Uren later, midden in de nacht kwam ik aan in het lage land. Donker en koud. Het zou voorlopig mijn laatste reis worden. 

Die week in Nederland, logerend bij vrienden, vond ik verschrikkelijk en ik begreep helemaal niet waarom. Mijn vrienden zijn heerlijke mensen, mijn oudste zoon en gezin ook en mijn lieve zus en zwager  niet te vergeten. Iedereen altijd in voor plezier en lichtvoetige positiviteit. Het was heerlijk hen weer te zien en toch voelde ik me een buitenaardse in het Haagse. De warmte en blijheid van Kerstmis was voor mij allang vergaan, want zoals bij mijn ouders thuis, zou het nooit meer worden. Gewoon omdat zij er niet meer zijn. Na hun heengaan was alles anders. Niemand hoefde meer iets. Ik realiseerde me ineens dat ik nog jarenlang (in navolging van mevrouw mijn moeder) de boel in stand heb gehouden en dat iedereen beleefd meewerkte zonder iets te zeggen. Eenmaal weg uit het land hoefde ik dat ook niet meer te doen. Want de familie daar en ik hier. 

Het werden voor mij verwarrende tijden. Want hoe vind je zoiets en jezelf opnieuw uit. Het bleek niet te hoeven, want dankzij de wereldwijde aardverschuiving, kreeg ik alle tijd het boek over de familiegeschiedenis af te maken en toen ging alles vanzelf. Twee jaar lang archiefonderzoek bracht twee jaar lang zelfonderzoek met zich mee. Geen keuze had ik en ik kan je zeggen dat alles wat ik meegemaakt heb in mijn leven tot nu toe qua avontuur niet in de buurt komt van deze duik in het onbekende, de duisternis in. Een familieopstelling in de puurste zin van het woord. 

Het is nu december 2022. Aan de natuurlijke cyclus is niets veranderd. Zo heerlijk die natuur, die verandert nooit. Die doet zijn ding op zijn manier. Altijd. Wat de mensen ook doen om zich af te laten leiden en af te scheiden van de natuur die ze zelf ook zijn. 

De dagen worden korter, buiten is het koud (ja ook bij ons) en de houtkachel brandt dag en nacht volop. Ik heb uitsluitend behoefte aan kluizenaar zijn en gelukkig mijn huisgenoten ook. Zelfs de dieren snorren en snurken de hele dag. Voor mij is het een uiterlijke winterslaap, mijn eigen duisternis in en wel actief op een ander bewustzijnsniveau. Alle uiterlijkheden vallen weg, alleen nog de puurheid van de beweging van donker naar licht. 

Dan rijst de vraag: wat wil ik niet meenemen naar 2023? Of: in hoeverre werd mijn doen en laten in 2022 nog bepaald door de jacht naar liefde, goedkeuring en waardering van anderen? Wat ik daarop antwoord, is dat wat ik achter me laat. Meer eenvoud zorgt voor minder afleiding van het allerbelangrijkste: het contact met mezelf. Ik ga opnieuw lichter een nieuw jaar tegemoet. 

Ik heb geen goede voornemens en ook geen kerstboom, maar dat komt omdat we een nieuwe kat hebben. Tijdens deze donkere dagen schep ik nu met goede moed en vol zin alle ruimte om oude dingen vrij te laten gaan. Dus niet alleen de dagen worden lichter, ikzelf ook. Dat garandeer ik want inmiddels ervaringsdeskundige. In mijn wereldje zie ik niets anders. En zo scheppen we een nieuw leven, waarin we met elkaar de maatschappij vormgeven met als leidraad het oeroude: wat jij niet wilt dat jou geschiedt, doe dat ook een ander niet. Aan die leidraad toets ik alles. Al het andere is een dwaalspoor.