Mystici hebben vaak hun ervaring van goddelijke liefde door middel van poëzie uitgedrukt, aangezien de 5 zintuigen en het denken de aanwezigheid van God als Liefde niet kunnen bevatten. Mystieke gedichten spreken de ziel aan. Ze zijn als boodschappers tussen hemel en aarde. Het zijn bruggen. Dichters zijn eigenlijk bruggenbouwers die een spiritueel pad uitstippelen dat leidt naar de kern van de religie en ons in contact brengt met een kennis die een antwoord is op het verlangen van de ziel.
Kabir (1440- 1518) was zo’n mysticus en dichter. Lees maar eens de woorden zonder erover na te denken.
Tussen de palen van bewust en onbewust heeft de geest een schommel gemaakt.
Daaraan hangen alle wezens en alle werelden en die schommel schommelt steeds maar door.
Alles schommelt!
De hemel en de aarde, lucht en water, en de heer zelf, die vorm aanneemt.
Kabir 16
Met onze 5 zintuigen en denken kunnen we de diepere betekenis van deze woorden niet bevatten, maar met ons hart kunnen we dat wel. En weet je waarom? Omdat ons hart een rechtstreekse verbinding is met het zesde zintuig en het Veld.
De Griekse filosoof Aristoteles was de eerste die de 5 zintuigen benoemde: reuk, zicht, smaak, tast en gehoor. Deze zintuigen geven signalen af naar de hersenen en zorgen ervoor dat we de wereld om ons heen via externe waarnemingen begrijpen. Wij interpreteren het aardse leven zelden op innerlijke waarnemingen.
Alles wat we zien en wat tastbaar is heeft vorm. Daar tussen is lege ruimte. Althans dat lijkt leeg te zijn. Omdat we leven met het programma van de 5 zintuigen kunnen we niet ervaren dat die lege ruimte een oneindig Veld is van energetisch bewustzijn dat alles en iedereen verbindt. Innerlijk zijn wij deel van dat Veld, maar omdat we gevangen zitten in de 5 zintuigen, blijft het onbekend. Zodra we ons bewust worden van de mogelijkheid dat er meer is dan het menselijk oog kan zien en dat kunnen geloven, zijn we aan het ontwaken en krijgt ons zesde zintuig eindelijk de kans om via ons hart te spreken. Sommigen noemen het intuïtie of de innerlijke mentor.
Hoe je de innerlijke mentor herkent? Dat is niet zo moeilijk. Het is namelijk de tegenhanger van je innerlijke criticus, het stemmetje dat via je denken tot je spreekt. Wat die criticus zegt is zelden de waarheid. Angst is het middel waarmee hij jou in zijn greep houdt en dat zorgt ervoor dat je hele leven gebaseerd is op de zoektocht naar andermans liefde, goedkeuring en waardering. Eigenlijk zegt hij dat je niet goed genoeg bent met als gevolg dat angst om het niet goed te doen alle spirituele verbindingen blokkeert dus ook die met je zesde zintuig.
Daarom is training van het ons bewust zijn van wat er in ons hoofd wordt gedacht, wat onze drijfveren zijn en waarom we iets zeggen, essentieel om een leven zonder angst te ontwikkelen zodat we kunnen leven in verbinding met het Veld. Vanuit ons hart en verbonden met alles en iedereen.