Photo by Suzanne D. Williams on Unsplash
Het is tijd.
Het is de hoogste tijd.
Het is de juiste tijd.
We hebben niets anders nodig dan wat tijd en die is ons nu gegeven.
We spinnen dagelijks aan onze cocon, vanaf onze geboorte, jaren achtereen, en voelen ons daar veilig. Het spinsel is gemaakt van al onze eigen aannames, geloof, waarheden van ouders en opvoeders en leraren. De cocon is onze wereld. Met onze ogen open kijken we naar de wand van de cocon en die reflecteert als een spiegel alles wat we denken dat waar is.
Het is schone schijn.
Het is schijnveiligheid.
Het is de cocon van het grote lijden. Wanneer we eerlijk zijn naar onszelf, kunnen we niet anders dan toegeven dat het leven in die cocon eigenlijk niet veilig is.
We leven in tijden van onrust. Veel mensen zijn bang, ja zelfs zo bang dat ze het niet meer kunnen voelen. Hoe kan dat als we zelf een eigen veilige haven hebben gecreëerd?
De cocon is gemaakt van illusies. De bouwstenen zijn onze eigen verzinsels die onze angsten moeten bezweren. Zoals rituelen de toorn van de goden zouden kunnen sussen.
In mijn yogalessen vraag ik regelmatig of je je ogen wilt sluiten. Met een reden.
Wanneer we onze ogen sluiten, zien we de muur van de cocon niet meer. We kunnen ons dan bewust worden van ons lichaam. Ik noem dat naar binnen kijken. Voel de vorm van je lijf en ga dan verder naar binnen. Daar, diep van binnen zit je hartcentrum. Ga daar naar binnen en verblijf daar een tijdje. Dat is de enige plek waar we de waarheid kunnen vinden want dat hartcentrum staat in rechtstreeks contact met iets buiten de cocon. Dat iets kunnen we niet zien of aanraken en wel ervaren zodra we stil zijn.
Vanuit die stilteplek kunnen we beginnen onszelf te begrijpen en dan onszelf te herkennen voor wie we als mensen echt zijn en het logische gevolg is dat we ook onze medemens kunnen zien voor wie hij of zij is.
We staan aan de vooravond van grote veranderingen, het lijkt alsof de aarde dat wat het niet meer nodig heeft, van zich afschudt. In deze turbulente tijden is er maar één vaste rots die waarlijke houvast biedt en die zit in ons. Wanneer we die ontdekken en daarop gaan zitten smelt die illusionaire wereld met zijn angsten en onrust vanzelf weg. De draden van onze cocon lossen op. De wand die ons ego reflecteerde is weg en de lichtheid van het leven verschenen.
We zijn dan als vlinders die gebruik maken van de natuurlijke stroming die ons eindeloos voedt.
Dus sluit af en toe je ogen, zit stil en luister.
